Wacht serieus begin ik zo in dit nieuwe 'dagboek' ugh ik ben echt niet veranderd sinds mijn kindertijd lijkt het wel. En toch ben ik zo veel verander. Laat ik jou 'lief' dagboek even een verhaaltje vertellen over hoe mijn klere jeugd wel niet was. Mijn pa liep weg toen ik drie was met een of andere hoer, mijn ma stierf toen ik acht was aan een of andere ziekte en ik.. Ik bleef alleen achter op deze zielige boerderij in deze zielige omgeving. Mensen kijken me raar aan wijzen me na natuurlijk, ik ben 'dat' kind. Dat kind dat zich alleen staande heeft gehouden, dat kind waarvan iedereen dacht dat ze zou neerstorten nadat haar o zo lieve mammie stierf maar ik bleef staan, ik bleef vechten en ik werd grootser dan hun ooit hadden gewenst dat ik werd.
Ik heb niemand nodig, ik heb mezelf en dit boek dit boek dat niet oordeelt omdat ik er anders uitzie of omdat ik me anders gedraag. Ik ben gelukkig.. ergens ver weg. Ik woon dan wel alleen maar ik zal altijd vrij blijven ik heb mijn koe. Betsie lief beest dat ze is en ik heb mijn kat Scene meer heb ik niet nodig. Meer wil ik niet. En die hele f*cking HungerGames kan me een worst wezen. Word ik gekozen hebben ze pech ik vind me er wel weer uit. Ik heb me tenslotte overal onder uit gered niet waar..